[692].

(Suntory Crest - reklama z Seanem Connery)
kto lubi whisky, łapa do góry!

***

dziś skutki uboczne radioterapii przemówiły przez jelita.
i nie, jelita nie zagrały marsza. to była raczej grand opéra.
na szczęście mam w telefonie komórkowym takie sudoku, którego nie umiem ułożyć, mogę więc spędzać godziny w odosobnieniu, wczuwając się w oratoria, arie i arietty układu trawiennego.

pocieszam się, że mam w polu naświetlań tylko niewielki fragment jelit.
bo gdybym miała napromieniowywaną prostatę, ech... to dopiero byłoby!
i pocieszam się, że skutek uboczny świadczy o działaniu leczenia.
więc świetnie, że mam w komórce nieukładalne sudoku.

***

Voldemort jak zwykle nie wziął Syna na weekend, chociaż proponowałam.
regułą jest, że gdy proponuję, on Go nie bierze.
jak sądzę uważa, że chcę się celowo Syna pozbyć z domu, bo organizuję orgię połączoną z pijaństwem.
zapytałam, czy weźmie w przyszły weekend.
nie odpisał - uznaję więc, że nie weźmie.
cóż, jak donoszą usłużni, jest bardzo zajęty uczestniczeniem w turniejach flipperowych, dlatego kwestię kontaktów rozwiązuje rozmową telefoniczną.
raz na dwa tygodnie dzwoni i rozjeżdża Syna emocjonalnie - chciałem cię wziąć, ale matka jak zwykle się nie zgadza.
dziwna jestem, bo uważam, że dwugodzinne spotkanie raz na miesiąc jest nieporozumieniem.
tym bardziej, że polega na jedzeniu nagetsów i niestosownych rozmowach.
- byliśmy w takiej kowbojskiej restauracji i tato powiedział - choć go namawiałem - że z Kolejną ślubu nie weźmie, bo on woli młode laski z dużymi cyckami.
- mamo, dlaczego tacie podobają się dużo młodsze od niego dziewczyny?
hm... woli pić zacier na bimber zamiast starej whisky?

i tu zacytuję niejakiego Prajnanananda:
(...)
Od narodzin do śmierci zależymy od przyrody, rodziny, społeczeństwa, kraju — w końcu, zależni jesteśmy od stworzenia i stwórcy. Gdy jesteśmy zależni od innych, odnosimy korzyści. Gdy uświadomimy sobie, że nasze istnienie jest niemożliwe bez innych, musimy pomyśleć jakiego rodzaju życiem chcemy żyć. Egocentryczne, samolubne życie, zapominanie o dokonaniach innych osób, chełpliwe chwalenie się naszym sukcesem lub opłakiwanie naszych porażek.
A może chcemy wyrażać miłość i wdzięczność dla dokonań innych dla naszego życia. Osoba pokorna, duchowy poszukujący, żyje życiem ciągłego dziękczynienia. Poszukiwacz prawdy — nawet gdy ktoś go rani — jest tej osobie za to wdzięczny: “Dałeś mi szansę zobaczyć jak jestem silny”. To jest test naszej siły i stabilności.
(...)
Życie ciągłego dziękczynienia jest życiem duchowego przebudzenia. Jest to życie pokory i uważności ról innych osób w naszej podróży życia.

w tym kontekście, czyż to nie wspaniałe, że Voldemort - mając świadomość potężnej arachnofobii i lęku Giancarla przed kreskówką ze Spajdermenem - dał Mu plecak ze... Spajdermenem?
albo że sprezentował Mu trzy pary skarpetek w kwiatki i serduszka?
Voldemort dba po prostu o rozwój duchowy swojego trzeciego dziecka.
za co niniejszym wyrażam Voldemortowi oraz stwórcy wdzięczność.
amęnt.

wracam do sudoku.