[358].

(George Winston - Where are you now)

***

wspomnienie naszego ostatniego, wspólnego, lutowego, pobytu na Mazurach.
Aga, robisz (nam) wspaniałe zdjęcia :*
dziękuję.

Niemąż serwuje Chustce cappuccino z Biedry.
Chustka nie kryje zaskoczenia faktem, że nadal żyje.

wypiła cappuccino i cieszy twarz: pacz Niemężu kofaniutki, Giancarlo przez sen mózg sobie dotlenia...

... dzięki temu tak dobrze Mu się śpi... - raduje się mać.

- a Tobie, drogi i ślyczny Niemężu, dobrze Ci się spało?...

...bo mnie niezbyt - powiada Joanna - coś mi w nocy dziurę w karku wygryzło i gdy oddycham świszczą mi plecy.
- mam nadzieję, że gdy chustką zatkam, będzie mi lepiej.

Vileda z politowaniem przysłuchuje się wynurzeniom Joanny.
ona wie, kto wygryzł dziurę i do czego przyda się chustka...

...ale nie, nie powie.
woli się odwrócić i milczeć.

ufff.
w końcu Czyszcząca Kuwetę i Podający Michę przestają rozmawiać o dziurze.
można już bez zakłopotania spojrzeć im w twarz.
żeby wybrnąć z sytuacji - 

- dość pozowania! - zarządza Vileda.
i dodaje: prrrrrroszę tu prrrrrędko prrrrrzyjść, trzeba napalić w kominku, bo prrrrrrrrrrrranie nie schnie!

i tak oto rozpoczął się kolejny mroźny poranek na mazurskim zadupowiu.
Niemąż zabiera się za rozpalanie w kominku.
Vileda sprawdza Go, czy robi to starannie.
Giancarlo nadal smacznie śpi.
Joanna ziewa dziurą w plecach.