[473].

(Gilels gra Rachmaninowa - op. 3 nr 2 cis-moll)

***

Voldemort dzwoni z uprzejmym pytaniem: to jak z tym umieraniem?
mecenas Voldemorta dixit: pani Joanno, pani jest sfrustrowana, bo jest pani chora.
sędziny w powyższej sprawie mówią: proszem paniom, czeba być dobrej myśli, wyznaczamy kolejny termin.
prawda jest taka, że z każdej strony los wraz z przyległościami chichocze ze mnie do rozpuku.
jestem bezsilna.
rzucam fatwę.

poczekajcie.
nadejdzie wasz czas.
jeszcze doświadczycie życia.
aż do zachłyśnięcia się, zadławienia, wymiotów.

bo to może przydarzyć się każdemu.
a przydarzyło się mnie.
nie, nie jestem bohaterką.
musztruję pielęgniarza nieumiejętnie zakłuwającego mi od pięciu minut wenflon.
izoluję się od oddziału dziennej chemioterapii wpadając w katatoniczny sen przerywany wymiotami.
japierdolę, nawet torby ładnej by ze mnie nie uszyto - powierzchnia mojego ciała wynosi zaledwie 1,47 m2.