[284]. nierówne.

- jak to jest, mamo: mówisz, że mam zjeść ile chcę, ale mówisz mi jednocześnie, że mam zjeść wszystko. przecież to jest nierówne.
z dumy napęczniałam, urosłam.
filozof rośnie! po mamusi! wyczuwa ontologię i logikę!

***
byliśmy dziś na Safari 3d. słaby film, niespójny, przegadany.
kategorycznie zakazuję Wam go oglądać.


à propos internetowych porad - przejrzałam w tym tygodniu zylion blogów szafiarek.
i doszłam do wniosku, że świat idzie w złą stronę.

niewtajemniczonym wyjaśniam: szafiarki to panie, które z rycia w second handach zrobiły religię, a z siebie - bóstwa tej wiary.
szafiarki ubierają się w te wygrzebane (i oczywiście odpowiednio stuningowane) ubrania, robią zdjęcia, a następnie wrzucają focie na blogasia z komenciem o tym co jest co i co z czym należy aktualnie zestawić.
myśl przewodnia tych parareportaży: kreacje muszą być en vogue. panie -sądząc po ekspresji twarzy i ciała - aspirują do tap madl.
wybaczyłabym, gdyby tylko nastolatki fotografowały się i cieszyły młode serduszka zdobyczami z lumpeksu.
napiszę więcej: radowałabym się razem z nimi - ich zaradnością w trudnych ekonomicznie czasach, pracą nad wyrabianiem dobrego smaku oraz zacięciem proekologicznym (minimalizm, reuse, recycle, te sprawy).
niestety! z zakłopotaniem stwierdziłam, że znalazłam wiele blogów szafiarek prowadzonych przez panie, które nastolatkami od dawna już nie są.
i wezbrał we mnie obrzydliwy rechot z głębi trzewi, bo jestem zdania, że pewnych rzeczy w pewnym wieku nie przystoi robić.
do diaska (jak mawia mój Syn), do diaska, drogie panie szafiarki, błagam was o wewnętrzną cenzurę.
zanim zrobicie sobie kolejne zdjęcie na statywie, obejrzyjcie się dokładnie w lustrze.

jednak zdigitalizowane społeczeństwo to przekleństwo. brak krytycyzmu - tragedia.
a jeśli macie ochotę wstrętnie ponaśmiewać się z zadufania albo złapać megadoła nad ludzką głupotą, szczerze polecam większość blogów szafiarek.