[278]. urodziny Syna.

sześć lat temu, parę minut po godzinie jedenastej rano, świat zmienił wagę.
i nawet jeśli nadal uważam, że przenoszenie genów jest działaniem skrajnie egoistycznym, to muszę przyznać, że warto było, bo wiele się nauczyłam.

nauczyłam się odczytywać myśli z mimiki twarzy - z drgnięcia kącika ust, drobnego zmarszczenia noska.
nauczyłam się przewidywać przyszłość, czego przejawem zewnętrznym stała się pojemna torba zaopatrzona We Wszystko Co Będzie Niezbędne - chusteczki, bluzę, spodenki, samochodziki, ludziki, książeczki, kredki, soczek, herbatniki itd. (gdy zarzuca się tę torbę, należy obowiązkowo wypowiedzieć opa, ułatwiające noszenie jej na ramieniu).
nauczyłam się być elastyczna (chcesz wózek do wożenia Kubusia Puchatka? nie ma sprawy, kupię) i tolerancyjna (ależ proszę bardzo, jasne że możesz włożyć całego pilota od telewizora do buzi).
i nieustannie się uczę.

mój Syn otwiera nowe horyzonty - nie tylko na swój użytek, ale również dla mnie.
wskazuje nieznane dotąd możliwości, odkrywa rozwiązania, podaje nowe interpretacje.
jest entuzjastyczny, twórczy, nieskrępowany, swobodny.

i  taki bądź zawsze.

Sto lat, Malutku.

.

***

... i obiecuję, że co roku, dopóki Ci się to nie znudzi, będę z Tobą przygotowywała taki pyszny tort jak ten, który zrobiliśmy dziś.