[765].

mam wrażenie jakbym miała się rozsypać, więc na wszelki wypadek unikam podnoszenia się z kanapy.
leżę więc czcigodnie z Viledą u mego boku i przyjmuję składany mi przez Niemęża i Syna hołd, tudzież również jedzenie, napoje, zastrzyki, fiki-miki, całusy, śmiechy i uśmiechy oraz raporty o zewnętrzu.
zakładam, że za stan rozwarstwienia odpowiedzialna jest chemioterapia, radioterapia i brachyterapia.
wytrzymię to jakoś, muszę.

Niemąż wymyślił, że będzie mnie dokarmiał odżywkami dla sportowców, albowiem niestety chudnę.
tłumaczę Mu, że na lato czeba schudnąć, by dobrze wyglądać w kostiumie kąpielowym.
a On mi na to, że nawet jak przytyję dwadzieścia kilogramów, nadal będę miała niedowagę.
aaa... co za elementarny brak zrozumienia tendencji modowych...

***

po kilkunastu miesiącach przerwy, odpaliliśmy dziś diwidi, by obejrzeć Avatar.
świat przedstawiony zachwycił Syna, czego dowód wprost stanowi - niezarejestrowane przez Jego mózg - wchłonięcie podczas filmu siedmiu kanapek i połowy papryki.
(co do zasady jestem przeciwniczką jedzenia podczas oglądania, ale tak rzadko oglądamy w domu filmy, że postanowiłam odstąpić od pryncypiów).

fascynacja życiem Na'vi daje mi szansę zbudowania płaszczyzny porozumienia, bo przy Gwiezdnych Wojnach - mimo usilnych starań - wymiękam. za dużo tam bohaterów, planet, broni.

- Mamo, czytaj jeszcze, to TAKIE ciekawe.