[164]. plany.

nadal ustalam co zrobić - czy się operować i po co.

***

Syn ma nową rozrywkę: planuje, co będziemy robili, gdy obydwoje umrzemy.
otóż będziemy dobrymi duchami pomagającymi ludziom i będziemy wszędzie i na zawsze razem.
- polecimy razem na dach i skoczymy na drzewo, a z tego drzewa na następne i na następne.
- gdy jakieś dziecko zgubi misia, to my go znajdziemy i go oddamy.
- a gdy jakiś człowiek będzie głodny, to my kupimy mu kurczaczka i piciu.
- pójdziemy do lasu pogłaskać sarenki, bo jak będziemy duchami, to one się nas nie wystraszą, choć są bardzo płochliwe.

w ramach wytyczania kierunków Niemężowi przykazałam, że jak już się zawinę stąd, to ma natychmiast (po krótkim opłakaniu niewątpliwej straty, bom największą i jedyną miłością Jego życia) szukać nowej partnerki.

statystycznie rzecz biorąc od wykrycia nowotworu pacjenci żyją dwa lata.
to oznacza, że prawdopodobnie za jakieś półtora roku mnie już tu nie będzie.
drogie hieny, szykujcie się, żebym miała komu Go przekazać w schedzie.