[655].

podałam na mieście Syna Voldemortowi, łykłam pół butelki Poltramu pod zupę z soczewicy i herbatę po turecku i poszłyśmy z Marianką na Dziewczynę z tatuażem.
obie bałyśmy się, że będziemy się bać, ale nie było aż tak źle.
w krytycznych momentach chowałyśmy się za fotel i zagłuszałyśmy strach chrupaniem popkornu.
ten film jest dobrym kryminałem o linearności zdarzeń w życiu.
a do tego zawiera wiele komediowych dialogów i bon motów.
mój ulubiony: nie, nie jestem odludkiem, mnie po prostu nikt nie odwiedza.
gra Rooney Mara zachwyciła mnie - mimo hardkorowej stylizacji jest efemerycznie delikatna.
i ma prześliczne ciało.

***

Doktorek waży słowa.
czekamy.

o ile zrozumiałam, umiejscowienie przerzutów wyklucza operację (chyba że ktoś podejmie się wypatroszenia mnie jak kurczaka).
na poniedziałek zaprosiłam więc swoją osobę na konsultację radiologiczną.
może będę mogła się przysmażyć?
może radioterapia jakkolwiek zatrzyma chorobę?
dum spiro, spero.
trzeba działać.
próbować działać.