[129]. przytulanko.

- czy mogę wejść do waszego łóżeczka na małe przytulanko? - pyta nad ranem golasek, ściskając w rączusi przytulankę.
i hop, gramoli się do naszego gigantycznego legowiska.
myślę, że powoduje Nim pradawne wspomnienie z hipokampa, o tym, że spanie z dorosłymi zwierzętami jest przyjemniejsze niż samemu.

i zasypiamy, po środku ja, po bokach moi Panowie.

może wyda się Wam to dziwne, ale zaobserwowałam, że szczególnie w pierwszych dniach po wlewie cysplatyny stadne spanie przynosi mi ulgę.
lepiej, głębiej śpię, gdy czuję po bokach wtulonych we mnie, pogrążonych w spokojnym śnie, miarowo oddychających moich chłopaków.

widać i mój hipokamp pamięta stare, dobre dzieje.

***

minęła gorączka.
ruszyłam do działania.
dość ostrożnie, ale jednak.

jak napisała Herzogin w którymś miejscu swojego bloga - trzeba działać w miarę zakresu możliwości.
to bardzo mądra i trafna myśl, adekwatna do naszej choroby.
jeśli zakres działania określa leżenie - wówczas należy leżeć z wdziękiem, zajmując się życiem z pozycji horyzontalnej (czytanie, rozwiązywanie krzyżówek, surfowanie, spanie, oglądanie tv, rozmowy z bliskimi, myślenie o rzeczach przyjemnych).
jeśli daje się radę wstać i działać, to trzeba się uruchomić - co niniejszym czynię.
drepczę powoli po domu, wstawiłam pranie, dokarmiam się, jadę na szmacie.

i, kto wie, co jeszcze dziś wymyślę...