[101]. sami.

Niemąż pojechał na jakieś spotkanie pracowe, a my z Synem zostaliśmy w domu.

Giancarlo, biedaczysko, chodzi okrągły rok do przedszkola.
gdy jestem bez pracy i w miarę przytomna, pozwalam Mu nie iść do przedszkola, tak jak np. dziś.
tym bardziej, że pewnie do września - października nie pojedziemy nigdzie na wakacje, bo źle znoszę upał, a jeszcze gorzej - klimę i upał.
i tym bardziej, że wczoraj wyszliśmy z Toy Story 3 tuż przed północą, więc nie chciałam Go rano zrywać na uczelnię.
Syn wytrwał cały film i, co więcej, nie zasnął w drodze powrotnej - tak był zaaferowany analizowaniem możliwości unicestwienia małpy (jakby ona tu była i chciała mi coś zrobić, to ja bym ją wrzucił do Włoszki [=przytulanki] i tak ooo... zakręcił, potem postawiłbym na niej coś ciężkiego i bym po niej poskakał).

jesteśmy sami w domu.
Syn vis-à-vis mnie, uczy się pisać literki i rysuje (a jak arbuz, b jak Baz, c jak cebula, d jak dupa).

krzątam się po domu, przygotowuję obiad, robię kolejne prania, jadę na mopie. z głośników mruczy Chilli Zet.
miły czas.
miło jest tęsknić, czekać.

***

od czasu urlopu wychowawczego nie prowadziłam takiego życia.
ostatnie kilka lat biegłam dokądś na niebotycznych szpilkach w wąskiej spódniczce i jedwabnej bluzeczce, z laptopem pod pachą.
nie pamiętam tylko dokąd.
ani po co.