[860].

tydzień temu Syn zainteresował się drążkiem gimnastycznym, który Niemąż zamontował w drzwiach pokoju Syna.
po pierwszych nie uda mi się... oraz nigdy nie dam rady, to za trudne, dziś Syn zademonstrował nam, jak podciąga się rękami na linie, jednocześnie nogami wspinając się po framudze drzwi do drążka, by następnie chwycić się go, zawiesić się na nim, chwilę pobujać i zeskoczyć, by po chwili piąć się od nowa.

łóżko jest tak ustawione w stosunku do drzwi, że mogę z pościeli obserwować wyczyny ekwilibrystyczne Syna.
leżę więc i paczę. albo drzemię i słucham oprawy dźwiękowej kolejnych etapów wspinaczki - najpierw sapania i stękania, potem triumfalnego chichotu zamieniającego się w radosny śmiech podczas głośnego skoku.
i tak przez dwie godziny pod rząd.

***

pobieżnie streszczając, bez wchodzenia w detale dotyczące nieustannych hospitalizacji: najpierw bolał bolicoś, więc po wielu eksperymentach ze środkami przeciwbólowymi dostał w łeb morfiną; potem pojawiły się kłopoty z jelitami, następnie - założono cewnik.
teraz postępuje wodonercze i wróciły z nasileniem kłopoty z jelitami (kłopoty to wyjątkowo kanciaty eufemizm), od wczoraj dodatkowo puchną nogi w kostkach.
martwię się.
tak bardzo nie chciałabym iść do szpitala.
boję się, czy wrócę.

a jaka jest prognoza?
otóż zależy gdzie ucho się przyłoży, tam co innego można usłyszeć.
Pani Doktor M. twierdzi, że na 99% to choroba popromienna.
Ulubiony Doktorek - że raczej niekoniecznie, że powinnam rozważyć rozpoczęcie jakiejś nowej chemii.
czyli: w teorii jest pół na pół.
wiadoma sprawa - nie ma o czym gdybać dopóki nie ma wyników PET-a.

nie lubię intuicji.