[191]. ja, Mongolia.

godzina 9.30

od chwili zadokowania się w szpitalu - czyli od dzisiejszego poranka - jestem jak Mongolia.
(...)
Niezależność
Mongolia jest najbardziej niezależnym krajem na świecie – nic od niej nie zależy.
(...)

a dokładniej rzecz biorąc jestem jak Szczecin w Mongolii - daleko, gdzieś gdzie jest niepokojąco niepewnie, nie zna się nikogo, a wrony zawracają.

czekam.

koło 14.00 ma przyjść anestezjolog.
życzmy mu żeby był brzydki, bo przy poprzedniej operacji Niemąż okropnie fukał, bo nieopatrznie Mu powiedziałam, że dusiciel był bardzo apetycznym ciasteczkiem.

godzina 10.00

zadzwonił ojciec dziecka poinformować mnie, że:

może jutro wróci z trasy (jutro to będzie futro, ugryzłam się w język i nie powiedziałam tego, uf)

i że jestem nierozsądna że nie chcę jutro wydać mu dziecka na nocowanie.

wyłączyłam dźwięk w komórce.

godzina 10.20

rozmościłam się.

podłączyłam neta, chodzę po fejsiku i piszę o dyrdymałach.

popsikałam salę i łazienkę perfumami, albowiem nie lubię smrodku pacjentów.

jem śniadanie, które przytargał mi z sklepiku Niemąż, bo pani pielęgniarka powiedziała, że środek na przeczyszczenie (taki przygotowujący do operacji, czarming sprawa, n'est-ce-pas?) dostanę dopiero popołudniu.

godzina 10.30

przyszedł ksiądz zapytać się o spowiedź i o komunię świętą.

odmówiłam.

godzina 10.40

przyszła pielęgniarka pobrać krew do morfologii.

nie odmówiłam.

godzina 12.00

przyszła Babcia B.

ściągnęłam nowego itunesa.

słuchamy pinacolady.

godzina 12.30

ekg.

wyszło książkowo - powiedziała pani pielęgniarka.

godzina 13.00

dusiciel okazał się być kobietą.

w moim wieku, może nawet młodszą.

nawet niebrzydka.

godzina 14.00

pielęgniarka przyniosła dwie flaszki preparatu.

no to chlup!

godzina 14.10

wygoniłam Babcię B., bo zaczęłyśmy się tkliwie żegnać.

a twardzielki przecież nie płaczą...

godzina 14.30

wypiłam pierwszą flaszkę.
smaczniejszy ten Fleet od X-prepu.

godzina 14.40

był pan profesor.
operacja zacznie się jutro koło 10.00 - 11.00 i potrwa od trzech do sześciu - siedmiu godzin.
powiedziałam, że daję carte blanche, niech tną co się da, o ile da się cokolwiek.

godzina 15.00

preparat działa że aż.
wypadło mi już oko, śledziona i kręgosłup.

godzina 15.20

odpadła mi dupa.

zmęczyłam się.

idę się zdrzemnąć.

godzina 17.00

obudziła mnie pani pielęgniarka, zapytała się, czy czy mi w czymś pomóc, czy wszytko w porządku.

miłe.

Fleet nadal działa.

zgroza.

rozważam sens picia drugiej butelki tego preparatu, skoro pierwsza tak  d y n a m i c z n i e  działa.

godzina 17.10

mierzenie temperatury.

mam 37,2.

godzina 17.30

obchód był.

doktor: kto zadecydował o przyjęciu pani do operacji?

ja: ja sama.

- a tak serio?

doktor: a co będzie robione?

ja: a co się da, ja mam nadzieję że może uda się wykonać totalną gastrektomię.

lecę do wc.

Fleet woła mnie z drugiej strony.

godzina 18.30

ja przepraszam, że nie odbieram telefonów.

mimo wszystko nie do końca mam na to nastrój.

godzina 19.00

głodna jestem.

godzina 20.00

oglądam kabaret Hrabi:

oraz:

 http://www.youtube.com/watch?v=vgWL9bWmXiY - o wywiadówce.

http://www.youtube.com/watch?v=nZpaXViyPYM - o oglądaniu TV ze zrozumieniem.

 http://www.youtube.com/watch?v=AcVzuV3LNUU - o ciąży.
http://www.youtube.com/watch?v=ooGHbtF_Iz0&NR=1 - o Skarbówce.

godzina 21.00

pani pielęgniarka zrobiła zastrzyk Clexane.

i dała tableteczkę Dormicum (tylko proszę ją wziąć po kąpieli).

dalej oglądam kabarety.

godzina 22.00

prysznic.

zaczynam się zastanawiać, czy ja aby dobrze robię z tym parciem na operację.

godzina 23.00

przeglądam bazę nekrologów.
interesowaliście się kiedyś genealogią swojego rodu?

godzina 24.00

pogadałam przez skypa z Agą, która przybyła z dalekich Mazur żeby wesprzeć Niemęża i Giancarla w trudach rozstania ze mną. (kocham Cię i dziękuję).

łykłam Dormicum.

zamykam netbuka - zanim przyryję przez sen paszczą w klawiaturę.

dobranoc.