[179]. rzeczywistość.

Synek wrócił od Tatusia.
dopadła Go tam rzeczywistość.

- a Tatuś mi powiedział, że nie pozwoliłaś jemu zabrać mnie do Danii, a on wymył nawet aktrosa, a ty zabroniłaś..
wytłumaczyłam.
że Tatuś Go oszukał.
że dzwoniłam i dopytywałam się, kiedy Go tam weźmie.
że tyle razy słyszałam: niczego nie obiecywałem, przestań Małego nakręcać, o jakim wyjeździe mówisz.
żałosne.

tak jak skłamał w sprawie nowych mebli dla Niego.
obiecał i nie kupił.
więc sama kupiłam, prosić się nie będę.

i leży w łóżeczku i płacze.
- globus mnie dopadł, to taka choroba, tłumaczyłaś mi, pamiętasz? to się dzieje jak ktoś jest zły na wszystko i wszystkich i niezadowolony. ja to dzisiaj przy śniadanku miałem. tatusia już nie było, bo pojechał w trasę, była tylko Babcia I.
buzia gnie się w podkówkę, oczy wypełniają się łzami - Babcia I. mnie zdenerwowała, wiesz? to chyba przez tego globusa, wiesz?
- zmuszała mnie do jedzenia, w kółko tylko zjedz parówkę i zjedz parówkę. tak się zdenerwowałem, że rzuciłem samochodzikiem i ten biały kabel mu się wyrwał.
- tylko nie bądź na mnie zła mamusiu.

no więc mówię, że nie, nie jestem zła.
i opowiadam, że jak dwa dni temu Wujeczek (Niemąż) mnie wnerwił, to tak majtnęłam kalkulatorem o ziemię, że aż zajęczały przyciski.
i już się śmieje.
ze mnie, z Wujeczka, który robi zabawne miny, gdy pokazuje, jak wyglądałby z kalkulatorem wbitym w czoło.

a mnie smutno.
że już Go dopadła rzeczywistość.
że już musi się z nią konfrontować.

szkoda, że mam takiej mocy żeby ominął dojrzewanie emocji; że nie mogę sprawić, żeby spokojnie przeszedł przez kształtowanie się uczuć.
że nie może bezboleśnie stać się nudnawym, zrównoważonym pięćdziesięciolatkiem.