dziś mija miesiąc od operacji.
nadal żyję, nawet nieźle, a rak wręcz jest kwitnący (tknięta przeczuciem zbadałam go dziś sobie w szpitalu - fantastycznie się rozwija; chyba mu jakieś imię nadam, żeby go bardziej spersonalizować, a jego zdjęcia z tomografii zacznę nosić w torebce).
no więc żyję.
żyję i staram się nie reagować na porady i komentarze o tym co powinnam lub nie powinnam (przeprowadzić się, iść na rentę, pracować, jeździć na rowerze, ufarbować włosy, uprawiać seks, być na diecie, pić zioła, przyjmować chemioterapię).
staram się nie widzieć żałośnie poczciwego dystansu z jakim się mnie traktuje.
staram się.
staram się nie zauważać.
ale któregoś dnia, jak umrę, kruca bomba, przysięgam! będę straszyć!
pootwieram wszystkie szafy, szafki i szuflady i porozrzucam rzeczy po podłodze, będę skrzypieć parkietem i drzwiami, schowam klucze od samochodu do zamrażalnika, a klucze od domu do samochodu. zepsuję krany, żeby wiecznie ciurkały po kropelce, spalę twarde dyski komputerów i zgubię telefony komórkowe, powydłubuję misiom i lalkom oczka, a samochodzikom - koła. skrzywię ramy rowerów, motocykli i skuterów. spalę, zgniję, spleśnieję i zjełczeję jedzenie. i wysuszę trawniki na wiór. i zaglonię oczka wodne, sadzawki i baseny. zapchlę koty i psy, zagrzybię rybki i stopy.
a tymczasem staram się z kamienną twarzą i z w miarę neutralnym głosem uczestniczyć w złych rozmowach.
12 lat temu
Droga Moja,
OdpowiedzUsuńjeśli ktoś traktuje Cię z żałosnym dystansem, to daj mu kopa z półobrotu w dupsko. I żyj.
Wolę Cię po cichu podczytywać, raz na jakiś czas wydać dzwięk z klawiszy widoczny na monitorze. Duchów się boję, więc... nie masz wyjścia.
hm, nie wiem jak to jest z tym wyjściem. podobno stoję już całkiem blisko drzwi :]
OdpowiedzUsuńale to nie znaczy, że naciśniesz klamkę! No. albo, że drzwi się otworzą. Nie myśl sobie. Nie.
OdpowiedzUsuńklucz ma św. Piotr :)
OdpowiedzUsuńchoć może w dzisiejszych czasach jest tam domofon albo wideofon?