[310]. kici - kici bis.

dziś nastąpiła eskalacja interakcji z tutejszym kotem, którą okrasiłam przemocą domową.


jeśli kiedykolwiek będziecie spekulowali, czy można zamknąć drzwi z kotem w ościeżnicy, to informuję, że można.
nie musicie więc już jałowo dywagować ni dokonywać obliczeń na kartce - Giancarlo sprawdził empirycznie.
tak. można drzwi zamknąć. tylko że przytrzaśnięty kotek mordę straszliwie pruje.
żeby nie ogłuchnąć, trzeba go szybko uwolnić albo, ewentualnie, uciekać z miejsca eksperymentu.

Syn dostał klapsa w zadek za bycie nieuważnym, po czym zadokowałam Go w kącie.
po dłuższym namyśle przemówił:
- mamusiu, przepraszam.
- mnie nie przepraszaj.
- kota mam przeprosić?? - Synowi oczy się zrobiły wielkie niczym talerze.
- nie, masz wyciągnąć wnioski.
- wyciągam.
-  jakie wnioski wyciągnąłeś?
- że gdy kot idzie to nie wolno bez popatrzenia na podłogę drzwi zamykać.
uf.

(poprzednie przytrzaśnięcie drzwiami również należy do Syna, tyle że wówczas zamknął drzwi na własnych palcach).

ostatnim razem dałam Mu klapsa, gdy miał chyba ze cztery lata, gdy mimo próśb dotyczących niebiegania po parkingu i mimo kontrolnego przytrzymywania za kaptur kurtki wyrwał się i wbiegł między jadące samochody.

tak, tak, moi mili Czytelnicy.
co jakiś czas, w pewnych sytuacjach, budzi się we mnie troglodyta, który wierzy w krańcowo upokarzającą wartość edukacyjną klapsów.