czwartek, 2 grudnia 2010

[228].

Kasia nie żyje.
nie mam słów.
...blog się nie nadaje do przeżywania niektórych emocji.
Autor: o 14:42

16 komentarzy:

  1. Anonimowy2 grudnia 2010 14:51

    ;-(

    OdpowiedzUsuń
  2. Anonimowy2 grudnia 2010 16:14

    Nie nadaje sie, podobnie jak nie nadaje sie forum czy facebook, ale tam tez pisza ci wszyscy, dla ktorych ona byla wazna i ktorzy nie rozumieja, dlaczego.
    Teraz tylko Ty nam, kibicujacym Wam obu, zostalas wiec trzymam kciuki podwojne.
    Sciskam.
    Marta

    OdpowiedzUsuń
  3. Anonimowy2 grudnia 2010 16:20

    Boże, ciężko uwierzyć... szok, brak słów, niedowierzanie...myślałam, że zabieg spowoduje, że będzie lepiej! To nie dosyć, że nie pomogło, to jeszcze przyśpieszyło wszystko:(:(:(
    Nie pojmuję, nie rozumiem, nie dociera to do mnie... dlaczego tak mlode osoby muszą odchodzić????? dlaczego?

    OdpowiedzUsuń
  4. Chustka2 grudnia 2010 16:21

    żadna śmierć nie daje się wytłumaczyć.
    nie ma dobrej odpowiedzi na pytanie dlaczego.

    OdpowiedzUsuń
  5. Anonimowy2 grudnia 2010 17:32

    i ciebie tulę kochana, jak przyjedziesz to sobie pochlipiemy...po prostu :*
    arr

    OdpowiedzUsuń
  6. zychowa2 grudnia 2010 17:43

    A Ty żyjesz i z tego się cieszę. I bardzo proszę, żebyś ze zdwojoną siłą i na przekór niedobremu i zimie i ciemności wracała do zdrowia.
    Skoro tak jest że w walce niektórzy dla nas ważni umierają a niektórzy wygrywają i żyją, wykorzystajmy to, że Ty zostałaś wytypowana do długiego życia. Proszę się wychlipać a następnie natychmiast umówić się do doktorka i żyć dalej.
    Nalegam!

    OdpowiedzUsuń
  7. Aniaha2 grudnia 2010 19:02

    Nieeeeee

    OdpowiedzUsuń
  8. Anonimowy2 grudnia 2010 20:35

    Jedziesz laska. Dajesz! Żyjesz!

    OdpowiedzUsuń
  9. ginger2 grudnia 2010 21:58

    Kasia napisala niedawno- nie pytam- dlaczego ja, rownie dobrze, moglabym pytac- a dlaczego nie...duzo madrosci bylo w jej slowach, dojrzalosci i mysle, ze mimo zwatpien- duzo wiary w Boski plan i jakas zgoda na ten plan...
    Tobie Joasiu zycze zebys powoli nabierala sil fizycznych i nie pozwolila emocjom i myslom zachwiac Twoja psychika- dbaj o siebie pod kazdym wzgledem i zobaczysz, ze teraz bedzie juz tylko lepiej, pozdrawiam serdecznie

    OdpowiedzUsuń
  10. Anonimowy3 grudnia 2010 00:04

    Nie oglądaj się na innych. Żyjesz i masz dla kogo. Kasia była na to skazana. Ty być może nie masz takiego krótkiego wyroku. Jest niezerowa szansa że przeżyjesz niektórych czytelników Twojego bloga.

    OdpowiedzUsuń
  11. natiwa3 grudnia 2010 09:30

    na przekor wszystkiemu, nie daj sie, Asiu

    OdpowiedzUsuń
  12. Anonimowy3 grudnia 2010 09:43

    Kasia się trzymała, teraz Ty się trzymaj wszytskiego co masz pod ręką

    OdpowiedzUsuń
  13. Anonimowy3 grudnia 2010 14:37

    :(

    OdpowiedzUsuń
  14. Anonimowy3 grudnia 2010 15:51

    Joasiu-jesteś bardzo dzielna.Wiem jak to jest chorować na coś przewlekle i być "totalnie zmęczonym".Ale dołączam się do monitów przedmówców-jeśli nie chcesz "zwlec się do doktorka" dla siebie,to zrób to proszę DLA NAS:)
    Dla tych wszystkich osób,które trzymają tutaj kciuki i myślami są przy Tobie:)I wiedz,że polepszenie w chorobie jest czasem "o krok",
    choć wydaje nam się,że nie mamy na nic siły.Gdybyś chciała pogadać/
    albo "dostać pozytywnego kopa"od przyjaciółki -to mój adres @: ajde_jano@op.pl

    OdpowiedzUsuń
  15. Anonimowy3 grudnia 2010 20:31

    Joasiu, dbaj o siebie! Walcz o siebie! Nie daj się smutkom! To wszystko stan przejściowy, z pewnością minie gdy wzmocnisz ciało. Wiem jakie to trudne... ale nie czekaj dłużej z pójściem do lekarza. Proszę ...

    OdpowiedzUsuń
  16. Martinique4 grudnia 2010 09:20

    :(
    brak słów :(

    Asiu, ja też proszę, a nawet błagam, zadzwoń, idź do lekarza ...

    OdpowiedzUsuń

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)
 
©KAERU 2010
Wszystkie prawa zastrzeżone Sałyga